Όσο οι χώρες παίρνουν ολοένα και περισσότερα μέτρα για τον περιορισμό των κοινωνικών επαφών, το περιβόητο social distancing, υπάρχουν φωνές που προειδοποιούν ότι οι περιορισμοί δεν θα είναι όσο προσωρινοί πιστεύουμε ή μας λένε.
Παραπέμπουν μάλιστα σε αυτή την πανδημία γρίπης που ξέσπασε κατά τα τέλη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και ονομάστηκε «ισπανική γρίπη», που μόλυνε πάνω από το 1/4 της ανθρωπότητας.
Διεκδικώντας φόρο αίματος κάπου μεταξύ 50-100 εκατ. ανθρώπινων ζωών, ήταν πράγματι μια από τις φονικότερες πανδημίες που γνώρισε ο πλανήτης. Ό,τι έγινε εκεί, μοιάζει ως οδηγός για το τι μέλλει να γίνει σήμερα. Ή το τι πρέπει.
Κατά τα μέσα λοιπόν της πανδημίας, τον Σεπτέμβριο του 1918, πολλές αμερικανικές πόλεις διοργάνωναν παρελάσεις για να μαζέψουν λεφτά για την πολεμική προσπάθεια των ΗΠΑ στην Ευρώπη.
Στη Φιλαδέλφεια, παρά το γεγονός ότι 600 στρατιώτες είχαν ήδη μολυνθεί με τον ιό, οι δημοτικές αρχές αποφάσισαν να γίνουν οι παρελάσεις κανονικά. Στο Σεν Λούις, από την άλλη, όχι μόνο ματαιώθηκαν οι μαζικές συγκεντρώσεις, αλλά πάρθηκαν αμέσως μέτρα για τον περιορισμό των συγκεντρώσεων σε δημόσιους χώρους.
Αποτέλεσμα; Έναν μήνα μετά, η Φιλαδέλφεια μετρούσε πάνω από 10.000 θανάτους από την ισπανική γρίπη, ενώ η θνησιμότητα στο Σεν Λούις δεν ξεπερνούσε τους 700 ανθρώπους.
Η ακύρωση των παρελάσεων δεν ήταν το μόνο μέτρο που έκανε τη διαφορά στα νούμερα, δείχνει πάντως με τον καλύτερο τρόπο τι θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει ο περιορισμός των κοινωνικών συναναστροφών σε μια επιδημία.
«Η κοινωνική αποστασιοποίηση αναφέρεται σε έναν τρόπο δημιουργίας ενός φράγματος σωματικής απόστασης μεταξύ δύο ή και περισσότερων ανθρώπων, έτσι ώστε να αποτραπεί ή να σταματήσει η εξάπλωση του ιού», εξηγεί ο καθηγητής επιδημιολογίας Arindam Basu.
Ανάλυση των παρεμβάσεων που έγιναν στις αμερικανικές πόλεις το 1918 δείχνει ακριβώς ότι όσοι έσπευσαν να απαγορεύσουν τις δημόσιες συγκεντρώσεις και να κλείσουν εγκαίρως θέατρα, σχολεία και εκκλησίες είχαν πολύ λιγότερους θανάτους…
Πηγή: www.newsbeast.gr
