Στην περίπτωση του Ρουβά ισχύει εδώ και 2 – 3 δεκαετίες αυτό που απασχολεί την εγχώρια σόουμπιζνες. Καλύτερα να τραγουδάς παρά να μιλάς…Γιατί κάθε φορά που μιλάς λες μόνο ανοησίες με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο που έχεις μοσχοπουλήσει στις ανέραστες/ους θαυμάστριες/ες σου απο το μακρινό 1992. Ακόμη και όταν έχεις απέναντι σου αυτή την μεγάλη οθόνη -autoque – με τα γράμματα που “τρέχουν”… “ντέν μπορείς” ούτε να διαβάσεις. Πόσο μάλλον να έχεις άποψη. Είναι γνωστό το ρητό… πώς η βλακεία είναι ανίκητη.. όμως κάπου “ΟΠΑ”. Όταν γίνεται επικίνδυνη τότε είναι κατακριτέα.
Μετά απο τριάντα χρόνια καριέρας λοιπόν και όντας στην πρώτη γραμμή του αβυσσαλέου ανταγωνισμού στην δισκογραφία/νύχτα/τηλεόραση/υποκριτική, έρχεσαι να μας πεις στα 50 σου ότι έπεσες απο τα σύννεφα όταν έσκασε η βόμβα με τον παιδεραστή Λιγνάδη. “Εγώ τον Δημήτρη πραγματικά τον αγάπησα. Ότι συναίσθημα έχω για τον Δημήτρη είναι θαυμασμού, αγάπης…” είπε ο 50αρης πρώην ποπ σταρ και τα πάνελ ήπιαν το αμίλητο νερό.
Η παρουσιάστρια το έκανε γαργάρα (όταν δεν μπορείς να σταθείς ασχολήσου με τις μπουγάτσες καλύτερα) και την ώρα που ο αοιδός της “πρωτοχρονιάς” “ξέπλενε” τον προφυλακιστέο Λιγνάδη τα πάνελ συμφωνούσαν στο τεκμήριο της αθωότητας. Κανείς δεν διαφωνεί. Αλλά αναρωτηθήκατε γιατί ανακριτής και εισαγγελέας τον έστειλαν στην Τρίπολη; Όχι για “αποχρώσες ενδείξεις μόνο” ε;. Και όλα αυτά λίγες ώρες μετά την διακοπή της δίκης για τις αρχές του Μάρτη. Τυχαίο;
Τόλμησε δε ο αγράμματος αοιδός να συγκρίνει τους παιδοβιαστές με τους ναρκομανείς και άρχισε να μπερδεύει τις λέξεις, τραγωδία παθολογία, μάλλον παθογένεια εννοούσε και άφησε να εννοηθεί ότι τα θύματα έβαλαν το χεράκι τους και ο παιδοβιαστής πέρασε μια κόλαση.
Πάντοτε πίστευα ότι μέσα στο μυαλό του Ρουβά υπάρχει μόνο αέρας κοπανιστός (ουδέποτε υπήρξα θαυμαστής του) και ότι υπήρξε απλά ένας ωραίος τυχερός ( και έτοιμος για όλα) που τον αγάπησε το σύστημα εξαιτίας του Ψινάκη και μόνο και τον έχρισε με το ζόρι το άφωνο s3x symbol της εποχής της απόλυτης φούσκας.
Τριάντα χρόνια μετά δεν είναι πια s3x symbol (χρειάζεται βλεφαροπλαστική εχθές),τα μυαλά του έχουν αποδεδειγμένα πάρει πολύ αέρα και δεν έχει μάθει μετά απο τέσσερα παιδιά ότι οι παιδοβιαστές δεν είναι σαν τους ναρκομανείς που χρειάζονται αγκαλιά και θεραπεία. Οι παιδοβιαστές χρειάζονται μόνο ΤΙΜΩΡΙΑ! Και μάλιστα αυστηρή.
Αλήθεια… τι θα έλεγε αν ένα απο τα θύματα ήταν συγγενής του… και μάλιστα ανήλικος;
Απο την Μαρία Περδικέα
