Ο «σκοτεινός» ρόλος της Ίλβα Γιόχανσον με την υποστήριξη ΜΚΟ και Τουρκίας
Ο Ζαν-Τομά Λεσουέρ, γενικός διευθυντής του ιδιαίτερα γνωστού στη Γαλλία πολιτικού Ινστιτούτου Thomas More, έκανε αποκαλύψεις για τον άγνωστο πόλεμο που ήταν και είναι σε εξέλιξη στην Frontex, ο ρόλος της οποίας «άλλαξε», μετά από παρεμβάσεις τόσο από τα ανώτατα ευρωπαϊκά κλιμάκια, όσο και λόγω της επιρροής διάφορων ΜΚΟ, αλλά και της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τον Λεσουέρ, η προ ημερών δήλωση παραίτησης του Γενικού Διευθυντή της Frontex Φαμπρίς Λετζερί είναι ο επίλογος αυτής της «σιωπηλής μάχης, που δίνεται στα παρασκήνια των ευρωπαϊκών θεσμών, σχετικά με την αποστολή της Frontex και γενικότερα για το νόημα που πρέπει να δοθεί στην ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική».
Σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro είπε χαρακτηριστικά ότι από τη μια ήταν ο Λετζερί και η διοίκηση της Frontex που υπενθύμιζαν συνεχώς ότι η εντολή που είχαν ήταν η φύλαξη των κοινών συνόρων και τόνιζαν τα τουρκικά εγκλήματα στο Αιγαίο και από την άλλη, η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Ίλβα Γιόχανσον η οποία ευθυγραμμίστηκε με τις ΜΚΟ που θα ήθελαν να μετατρέψουν κατά κάποιον τρόπο την Frontex σε μια υπηρεσία παρακολούθησης του σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων των μεταναστών από τα κράτη μέλη!
Σχετικά με τα πυρά που δεχόταν εδώ και δύο χρόνια ο Λετζερί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Κομισιόν, ορισμένες ΜΚΟ και ΜΜΕ για παράνομες απωθήσεις στο Αιγαίο, ο Λεσουέρ επισημαίνει την κατάρριψη αυτών των κατηγοριών από τα γεγονότα, τονίζοντας, ότι «έρευνες από διάφορους ευρωπαϊκούς φορείς, είτε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν τέτοιες επαναπορωθήσεις είτε υποβάθμισαν τη συμμετοχή της Frontex».
Όπως σημειώνει, των κατηγοριών ηγούνται ΜΚΟ no-borders και ΜΜΕ κυρίως γερμανικά, όπως το Der Spiegel – «εφοδιασμένα αυτάρεσκα από την Τουρκία με μαρτυρίες ή επιθετικές δορυφορικές εικόνες».
Ως προς τη μείωση της επιχορήγησης στην Frontex σε 1 δισ. ευρώ, από 1,8 δισ. ευρώ, εκτιμά, ότι «αυτό είναι άλλο ένα μέτωπο της μάχης», σημειώνοντας ότι μετά το μεταναστευτικό κύμα του2015-2016, «θα πίστευε ή θα ήλπιζε κανείς ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα εκλάμβαναν επιτέλους το ζήτημα σοβαρά και θα καταλάβαιναν τι σχέση έχει με τις παρακμάζουσες ευρωπαϊκές κοινωνίες, οι οποίες αμφισβητούν το μοντέλο τους και οι οποίες έχουν ήδη υποδεχθεί μαζική μετανάστευση για πέντε δεκαετίες, το οποίο και δεν έγινε».
