
Το κοτόπουλο είναι το πιο δημοφιλές κρέας παγκοσμίως, ωστόσο συχνά αναρωτιόμαστε γιατί δεν καταναλώνουμε εξίσου άλλα πτηνά, όπως περιστέρια, κύκνους ή πάπιες. Η απάντηση κρύβεται στην ιστορία, τη βιολογία και, ίσως, και την ανθρώπινη επιθυμία για ευκολία.
Σύμφωνα με το National Chicken Council, ο μέσος πολίτης των ΗΠΑ καταναλώνει σχεδόν 45 κιλά κοτόπουλου ετησίως. Ένας αριθμός τόσο εντυπωσιακός, που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα ολόκληρο άγαλμα σε μέγεθος… γερμανικού ποιμενικού.
Αλλά γιατί η προτίμηση στο κοτόπουλο; Ποιοι παράγοντες συνέβαλαν στην ανάδειξή του ως το κύριο πουλερικό για κατανάλωση;
Η ιστορική διαδρομή του κοτόπουλου έχει τις ρίζες της σε πολύ παλαιότερους χρόνους. Ο Κάρολος Δαρβίνος υποστήριξε ότι το κοτόπουλο προέρχεται από τον κόκκινο ζουγκλο-κόκορα (Gallus gallus). Σύγχρονες γενετικές αναλύσεις αποκαλύπτουν ότι τα οικιακά κοτόπουλα είναι υβρίδια, καθώς περιέχουν και γονίδια από τον γκρίζο ζούγκλο-κόκορα.
Η εξημέρωση τους φαίνεται ότι ξεκίνησε γύρω στο 2000 π.Χ. στη περιοχή του Ινδού ποταμού, ενώ η χρήση τους ως τροφή διαδόθηκε αργότερα, κυρίως μέσω της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Αρχικά, η εκτροφή κοτόπουλων είχε σκοπό τις κοκορομαχίες, μια απόλαυση της αρχαιότητας που σύντομα άρχισε να φθίνει και το πτηνό βρήκε άλλη χρήση… στο πιάτο μας.
Η αδυναμία του να πετάξει και η απλή εκτροφή του το καθιστούν ιδανικό για μαζική παραγωγή. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος, ο οποίος συχνά προτιμά τις πιο άμεσες λύσεις, αναγνώρισε στο κοτόπουλο την ιδανική επιλογή. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η έλλειψη κόκκινου κρέατος οδήγησε το κοτόπουλο σε νέα επίπεδα δημοτικότητας, καθιστώντας το προσιτή και επιθυμητή επιλογή.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλα παρεμφερή πτηνά, δεν είναι εξίσου εύκολα στην εκτροφή τους. Για παράδειγμα:
Όπως επισημαίνει η Ariane Daguin, ιδρύτρια της D’Artagnan Foods: «Σε αντίθεση με τα κοτόπουλα ή τις γαλοπούλες, δεν μπορείς να κάνεις τεχνητή γονιμοποίηση στα περιστέρια γιατί χρειάζεσαι πάντα έναν μπαμπά και μια μαμά».
Έτσι, γίνεται σαφές ότι το κοτόπουλο επικράτησε λόγω της ευκολίας εκτροφής, της οικονομικής του αξίας, της προσαρμοστικότητάς του, της γεύσης και της ευελιξίας στην κουζίνα – και το πιο σημαντικό, δεν έχει την ικανότητα να πετάει μακριά.
ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ


Λευτέρης Πανταζής: Ρ泣στο Βεάκειο – Η συγκινητική στιγμή της βράβευσής του




