Ψηλά έπιπλα και μεγάλες καθρέφτες: Πώς να δημιουργήσεις αίσθηση χώρου σε ένα σπίτι 27 τ.μ.

Μια 68χρονη γυναίκα στην καρδιά του Άμστερνταμ έχει καταφέρει να δώσει νέα πνοή στο περιορισμένο της διαμέρισμα 27 τετραγωνικών μέτρων, αξιοποιώντας σύγχρονες ιδέες διακόσμησης που ενισχύουν την αίσθηση του χώρου.

Η Κόνι Γκρουτ, στο ανατολικό τμήμα της πόλης, έχει δημιουργήσει ένα ευχάριστο και λειτουργικό περιβάλλον στο σπίτι που της παραχωρήθηκε από τη Woningnet, χρησιμοποιώντας διάφορες έξυπνες λύσεις χωρίς να απαιτείται ριζική ανακαίνιση.

Όπως μοιράζεται με την εφημερίδα Het Parool, αρχικά είχε κάποιες αμφιβολίες, καθώς το νέο της κατάλυμα ήταν μικρότερο από το προηγούμενο, αλλά και από τα περισσότερα της γειτονιάς. Ωστόσο, η γοητεία της μοναδικής πρόσοψης του κτιρίου και η ιστορία του την έκαναν να πάρει την απόφαση να προχωρήσει.

Από την αρχή, η επιδίωξή της ήταν να πετύχει μια οπτική αύξηση του χώρου. Έτσι, επέλεξε έναν καναπέ-κρεβάτι, ο οποίος προσφέρει άνεση χωρίς να καταλαμβάνει πολύτιμο χώρο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ένας φίλος της την βοήθησε να κατασκευάσει μια επιτοίχια ντουλάπα με άφθονο αποθηκευτικό χώρο, και ένα παλιό κινέζικο ντουλάπι μετατράπηκε σε μια πλήρη γκαρνταρόμπα.

Ο κρίσιμος παράγοντας σε αυτή τη μεταμόρφωση ήταν τα έπιπλα με ψηλά πόδια. Όπως αναφέρει, αυτή η λεπτομέρεια δίνει μια αίσθηση ροής και προσφέρει μια ανοιχτή αίσθηση στο πάτωμα.

Η πιο καθοριστική παρέμβαση ήταν η χρήση καθρεφτών. Τοποθετώντας μεγάλες επιφάνειες σε διάφορους τοίχους, η Κόνι κατάφερε να αναπαραστήσει οπτικά τον χώρο, προσδίδοντας βάθος. «Ενδέχεται να φαίνεται λίγο ματαιόδοξο, αλλά το κάνω αποκλειστικά για το εφέ», λέει με χαμόγελο.

Η επιλογή της επικεντρώνεται σε λιγότερα, αλλά πιο εντυπωσιακά έπιπλα, όπως μια καρέκλα γραφείου Gispen και μια πολυθρόνα εμπνευσμένη από τη δεκαετία του ’20. Πιστεύει ότι τα μεγαλόπρεπα κομμάτια όχι μόνο γεμίζουν το μάτι, αλλά προσδίδουν και αρμονία στο συνολικό σκηνικό.

Παρόλο που το διαμέρισμα είναι διαμορφωμένο με λειτουργικότητα στο νου, αποφεύγει συχνά τις επισκέψεις στο σπίτι. Αντιθέτως, προτιμά να διοργανώνει γεύματα στην κοινόχρηστη αυλή που μοιράζεται με τους γείτονές της, χώρο που, όπως λέει, είναι το κέντρο της μικρής τους κοινότητας. «Υπάρχουν παγκάκια, τραπέζια και φυτά που φροντίζουμε όλοι μαζί, μαζί με ζώα που κυκλοφορούν ελεύθερα. Είναι λες και είμαστε μία μικρή οικογένεια», εξηγεί.

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ