Η Δήμητρα Παπαδήμα σε πρόσφατη συνέντευξή της στην εφημερίδα On Time, αναφέρθηκε σε μια σειρά από προσωπικές αναμνήσεις που σμιλεύουν τη ζωή της. Μίλησε με τρυφερότητα για τα παιδικά της χρόνια, τις σχέσεις με τους γονείς της και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε από νωρίς.
Η ηθοποιός αποκάλυψε: «Γεννήθηκα σε μια οικογένεια που ζούσε σε συνθήκες φτώχειας, σε μια αυλή στην Αγία Παρασκευή, που θύμιζε τις παλιές ελληνικές ταινίες. Αυτή την εμπειρία την αξιοποιώ τώρα στο νέο μου μυθιστόρημα. Έχω πληγωθεί πολύ από τους γονείς μου».
Συνεχίζοντας την αφήγησή της, η Δήμητρα εξομολογήθηκε: «Μου είχαν απαγορέψει να φοιτήσω, αν και είχα γίνει δεκτή στη Φιλοσοφική Θεσσαλονίκης, καθώς χρειαζόταν να εργαστώ για να στηρίξω τα μικρότερα δίδυμα αδέλφια μου. Κρυφά όμως, παρακολουθούσα μαθήματα στη σχολή της Ραλλούς Μάνου επειδή είχα από μικρή αγάπη για τον χορό, και αργότερα στη δραματική σχολή Βεάκη».
Αναφορικά με τη ζωή της στην Αγία Παρασκευή, ανέφερε: «Τότε, η Αγία Παρασκευή είχε άλλη όψη. Χωματόδρομοι και φυσική ομορφιά. Αυτήν την εμπειρία αποτύπωσα στο έργο μου “Παραμύθι του αιώνα”. Έπαιζα με τα λουλούδια, τις μαργαρίτες και τις παπαρούνες, που ήταν οι φίλες μου. Δεν υπήρχαν χρήματα για αληθινές κούκλες, οπότε δημιουργούσα τον κόσμο μου με τη φύση».
Η Δήμητρα τόνισε τη χαμένη αθωότητα της παιδικής ηλικίας: «Πιστεύαμε και ελπίζαμε τότε. Δεν ξέρω πώς, αλλά υπήρχε ελπίδα. Σήμερα, βλέπω τα νέα παιδιά και λυπάμαι. Δύσκολα αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα και δεν βλέπω την ίδια ελπίδα. Είναι μια πραγματικότητα που με βαραίνει».