Λόνγκγιαρμπιεν: Η πόλη όπου απαγορεύεται η γέννηση και ο θάνατος (βίντεο)

Μια ανάσα απ’ τον Βόρειο Πόλο, στο κέντρο του Αρκτικού Ωκεανού, βρίσκεται το Λόνγκγιαρμπιεν, το βορειότερο κομμάτι της Νορβηγίας. Εκεί είναι θεσπισμένος ένας απ’ τους πιο παράξενους νόμους στον κόσμο – αν όχι ο πιο παράξενος.

Το Σβάλμπαρντ, που υπάγεται διοικητικά στη Νορβηγία από το 1925, εκτείνεται ανάμεσα στην ηπειρωτική Ευρώπη και τον Βόρειο Πόλο. Από τα πολυάριθμα νησιά του, μόνο τρία κατοικούνται. Η πρωτεύουσα Λόνγκγιαρμπιεν ιδρύθηκε το 1906 και σήμερα φιλοξενεί λιγότερους από 2.500 κατοίκους – αριθμός μικρότερος από τον πληθυσμό των πολικών αρκούδων που κυκλοφορούν ελεύθερες στο νησί, οι οποίες εκτιμώνται περίπου στις 3.000.

Η τοποθεσία του είναι Λόνγκγιαρμπιεν τόσο βόρεια, που ο ήλιος «επισκέπτεται» τον οικισμό μόνο 110 μέρες τον χρόνο. Για τέσσερις μήνες επικρατεί πολική νύχτα – από τα τέλη Οκτωβρίου έως τα μέσα Φεβρουαρίου – ενώ, λόγω της μορφολογίας του εδάφους, το φως δεν φτάνει στην πόλη πριν τις 8 Μαρτίου.

Είναι, επίσης, από τα πιο παγωμένα μέρη στον κόσμο. Η πιο ψυχρή ημέρα που καταγράφηκε ήταν τον Μάρτιο του 1986, με τη θερμοκρασία να αγγίζει τους -46,3°C. Το καλοκαίρι οι θερμοκρασίες σπάνια ξεπερνούν τους 7°C, ενώ ο χειμώνας κυμαίνεται από -11°C έως -13°C. Ο οικισμός καλύπτεται σχεδόν μόνιμα από χιόνι, ενώ η πολική νύχτα δημιουργεί ένα τοπίο απόλυτης σιωπής και σκοταδιού, που κρατά για περισσότερο από 100 ημέρες.

Αντίθετα, από τα μέσα Απριλίου έως τα τέλη Αυγούστου, το Λόνγκγιαρμπιεν απολαμβάνει ήλιο του μεσονυχτίου: ένα φαινόμενο όπου ο ήλιος παραμένει ορατός 24 ώρες το 24ωρο. Αυτή η αντίθεση φωτός και σκοταδιού καθορίζει τον ρυθμό ζωής των κατοίκων, οι οποίοι έχουν μάθει να ζουν χωρίς φυσικά όρια ημέρας και νύχτας.

Απαγορεύεται να πεθάνεις και να γεννηθείς… κυριολεκτικά

Από τη δεκαετία του 1950, η νορβηγική κυβέρνηση έχει θεσπίσει νόμο που απαγορεύει την ταφή στο Λόνγκγιαρμπιεν. Ο λόγος; Το έδαφος είναι μόνιμα παγωμένο (permafrost) και τα σώματα δεν αποσυντίθενται. Στην πραγματικότητα, επιστήμονες κατάφεραν να εξάγουν ζωντανά δείγματα του ιού της ισπανικής γρίπης του 1918 από άθικτα πτώματα θαμμένα στην περιοχή.

Όσοι είναι στο τελικό στάδιο της ζωής τους, μεταφέρονται στην ηπειρωτική Νορβηγία, ώστε να περάσουν εκεί τις τελευταίες τους μέρες και να ταφούν με ασφάλεια. Αν κάποιος έχει αποτεφρωθεί, η τέφρα του μπορεί να επιστραφεί στο Λόνγκγιαρμπιεν μόνο με ειδική έγκριση από τις αρχές.

Η γέννηση είναι εξίσου απαγορευμένη στον οικισμό. Καθώς το τοπικό νοσοκομείο δεν διαθέτει μαιευτική μονάδα, οι γυναίκες που είναι κοντά στον τοκετό υποχρεούνται να μετακινηθούν στη Νορβηγική ενδοχώρα περίπου τρεις εβδομάδες πριν τη γέννα.

Το αποτέλεσμα είναι πως κανείς δεν έχει γεννηθεί στο Λόνγκγιαρμπιεν εδώ και δεκαετίες, καθιστώντας τον πληθυσμό του εξ’ ολοκλήρου αποτελούμενο από ανθρώπους που επέλεξαν να ζήσουν εκεί. «Είναι μια κοινότητα ανθρώπων με πραγματικό πάθος για τον τόπο τους», λένε οι ντόπιοι.