Οι μοντέρνες πλαστικές καρέκλες: Το εμβληματικό στοιχείο στα ελληνικά πανηγύρια και τις αυλές μας (vid)

Καθώς το καλοκαίρι υποχωρεί και δίνει τη θέση του στις πιο ψυχρές μέρες του χειμώνα, τα πανηγύρια αρχίζουν σιγά-σιγά να μειώνονται και οι εμβληματικές πλαστικές καρέκλες μονομπλόκ αποσύρονται. Αυτές οι καρέκλες, που έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των ελληνικών γλεντιών, κρύβουν πίσω τους μια ιστορία γεμάτη αναμνήσεις.

Πόσοι Έλληνες έχουν καθίσει ποτέ σε μια καρέκλα μονομπλόκ (ένα όνομα που πολλοί ούτε καν γνωρίζουν); Αυτές οι καρέκλες βρίσκονται παντού: σε ταράτσες, εξοχικά, χωριά, αλλά και σε παραθαλάσσιες ταβέρνες. Αποτελούν τον πιστό σύντροφο γενεών σε οικογενειακά τραπέζια, γιορτές και πανηγύρια, προερχόμενες από την ιδιαιτερότητα της «μονοκόμματης» κατασκευής τους.

Αν και έχουν επικριθεί στον δυτικό κόσμο για την υπόσταση τους ως «βανδαλισμός του τοπίου», στην Ελλάδα έχουν γίνει οικείες στοίβες κοντά στα τραπέζια των γλεντιών. Είναι η καρέκλα που βολεύει τον κουρασμένο χορευτή μετά από ένα τσάμικο ή μια αργαλειό, φιλοξενεί τον αταίριαστο καλεσμένο σε μια βάφτιση και στήνεται γύρω από τις ψησταριές του Δεκαπενταύγουστου.

Η «πατρότητα» της καρέκλας Monobloc: Δύο ιστορίες

Η προέλευση της καρέκλας είναι ένα θέμα που σφύζει από αντιπαραθέσεις. Σύμφωνα με μία εκδοχή, ο Καναδός κατασκευαστής Ντόναλντ Σίμπσον παρουσίασε την ιδέα το 1946. Ωστόσο, η μαζική παραγωγή της εδραιώθηκε το 1970 από την εταιρεία Grosfillex Group.

Από την άλλη, υπάρχουν υποστηρικτές της άποψης ότι ο Ανρί Μασονέ είναι ο δημιουργός της, δίνοντάς της σχήμα το 1972 σε ένα μικρό χωριό στη βόρεια Γαλλία, αν και για αυτή την εκδοχή δεν υπάρχει επίσημη πατέντα.

Η απαγόρευση στην Ελβετία και το μυστήριο της επιτυχίας

Ίσως φαίνεται αστείο σήμερα, αλλά από το 2008 έως το 2017, η πόλη της Βασιλείας στην Ελβετία απαγόρευσε τη χρήση των πλαστικών καρεκλών. Η αιτία; Η περιβαλλοντική ρύπανση που προήλθε από την μαζική παραγωγή τους.

Με χαμηλό κόστος παραγωγής λίγων ευρώ, η μονομπλόκ είναι διαθέσιμη σε προσιτές τιμές, στοιβάζεται εύκολα και αντέχει σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Ο σχεδιασμός της είναι απλός, αλλά ταυτόχρονα εμβληματικός και διαχρονικός. Είναι ένα «δημοκρατικό» έπιπλο που ανήκει σε όλους, χωρίς να έχει καμία επιβλητική ταυτότητα.

Η μονομπλόκ διχάζει: Μια καρέκλα με αντιδράσεις

Η καρέκλα προκαλεί διχογνωμία. Για ορισμένους, η πρακτικότητα και η σκληρότητά της είναι σχεδόν μαγική. Για άλλους, αποτελεί παράδειγμα έλλειψης αισθητικής.

Ο κοινωνικός ανθρωπολόγος Ίθαν Ζούκερμαν την περιγράφει ως «αντικείμενο χωρίς συμφραζόμενα», επισημαίνοντας την έλλειψη ενός πιο sâuτέρου νοήματος. Παρ’ ότι αυτό, παραμένει ένα σύμβολο της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας εδώ και μισό αιώνα.

Από την άλλη, υπάρχουν και οι πολέμιοι της, όπως ο Γερμανός συγγραφέας Ίνγκο Νόιμαν, ο οποίος σε ένα δοκίμιο του αποκαλεί τις λευκές πλαστικές καρέκλες «το άσχημο πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης», υπογραμμίζοντας την έλλειψη χαρακτήρα και μοναδικότητας.

ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ